Achter de schermen: uitmuntend werk zonder applaus…
Véronique Klaassen
In de uitvaartzorg draait het vaak om de zichtbare momenten: de begeleiding van families, de ceremonie, de laatste groet. Maar er is óók een deel van ons vak dat zich afspeelt achter de schermen. Onzichtbaar voor nabestaanden, maar van onschatbare waarde. Bestuursvoorzitter Véronique Klaassen gaat in haar nieuwste blog in op dit ‘stille vakmanschap’: de zorg die met dezelfde toewijding en precisie gebeurt, ook als er geen applaus klinkt. En waarom het hoog tijd is dat deze belangrijke kant van het werk stevig verankerd wordt in kwaliteit en erkenning door middel van een vakexamen voor medewerkers in de postmortale zorg.
In mijn vorige blog voor het NaVU schreef ik over het verschil tussen goed en uitmuntend werk in de uitvaartzorg. Uitmuntendheid is wat families ervaren: gezien en gedragen worden in hun verdriet. Maar uitmuntendheid gaat óók over dat deel van ons werk dat bijna niemand ziet.
Het is het werk achter de schermen. Het zorgvuldig uitvoeren van handelingen waar geen nabestaanden bij zijn, waar geen dankwoord voor komt, waar geen applaus klinkt. Het is het werk dat je doet omdat het belangrijk is, niet omdat iemand meekijkt. Vanuit het besef dat iedere overledene iemands moeder, vader, kind of geliefde blijft.
Dat onzichtbare werk verdient net zo veel toewijding en passie als de begeleiding van families. Want ook daar laat vakmanschap zich zien: doen wat goed is, en dat uitstekend doen, ook als niemand het ziet.
Veel mensen gaan er trouwens vanuit dat de zorg voor een overleden lichaam net zo strak geregeld en geborgd is als de zorg voor een ziek lichaam. Maar dat is niet zo. Er bestaan geen wettelijke, objectieve normen voor deze zorg. Dat is een gemis, voor de families, voor de professionals én voor de waardigheid van het overleden lichaam.
📝 Persoonlijk vind ik al jaren dat de wetgever deze omissie recht moet zetten door te zorgen voor een wettelijke verankering van duidelijke kwaliteitscriteria. Niet omdat het nu dagelijks misgaat, maar omdat nabestaanden erop mogen vertrouwen dat het goed geregeld is. Zoals ik vaak zeg: we moeten de put delven vóór het kalf verdronken is.
👉 Daarom wil het NaVU samen met branchepartijen een vakexamen ontwikkelen voor medewerkers in de postmortale zorg. Want dit is een écht vak, waar trots bij hoort. En waar permanente educatie en toetsing niet gezien moeten worden als extra last, maar als vanzelfsprekend fundament.
🙏 Uitmuntend werk in de uitvaartverzorging gebeurt dus vaak buiten het zicht van de nabestaanden. Maar juist dát werk verdient erkenning, trots en duidelijke kwaliteitsnormen.
Het NaVU draagt daar graag aan bij.
